Yo yo! Depresyonda değilim ve bugün de doğum günüm değil. Her yere açık açık yazdım ama zahmet edip bakamayacaklar için bir minik hatırlatma: 23 Mart’ta doğdum.

Yani birkaç ay daha var, 30 yaşımı bitirmeye. Son bir sene ne yaptığıma baktım da şöyle bi:

1. Aldığım kararların hiçbirini uygulamadım; yeni bir dil öğrenmedim, her gün fotoğrafımı ya da o güne hatırlatacak 6 saniyelik video çekmedim.
2. Kitap yazmadım. Blog çok az yazdım. Bahanem hazır: vaktim yoktu.
3. Az kitap okudum, periler ve devler‘e hiç vakit ayırmadım.
4. Sosyal deneylerimin çoğunu gerçekleştiremedim.
5. Sosyal medya profillerimi besleyemedim.

Bu olumsuzlukların dışında; gerçekten çok çalıştım, sosyal medyadan sonra e-ticarete geçiş yapmak sanıldığı kadar kolay değildi ve öğrenecek dünya kadar şey vardı. E-ticaretle ilgili okumak yeterli değildi ve sektörde pişmek gerekiyordu. Bana güvenen bir ekip ve yöneticilerimle beraber 2014’ü kazasız belasız atlattım. Geriye dönüp baktığımda aldığım yolu, görünce kendime inanamıyorum ve -çok yapmadığım bir şeydir – kendimle gurur duyuyorum.

Bu sene yapamadıklarım bana çok şey öğretti. 20’li yaşlardan kurtulmak, ne bileyim, iyi geldi. Gözümü korkutan 30’lu yaşların sert kabuğunun altında yumuşacık bir kalp taşıdığını farkettim. Bunlar da benim bu yıl öğrendiklerim:

1. Bağlılıklardan kurtul: Bir insanla, eşyayla ya da mekanla olan bağlılıklardan kurtulmayı öğreniyorsun bu yaşlarda. Sana eskiden önemli gelen birçok şey anlamını yitirmeye başlıyor. Bir yerde mi okudum yoksa biri mi söyledi hatırlamıyorum ama Budist felsefesine göre bağlılık tüm acıların köklerinden biri. Eğer bağlandığın şey sana acı veriyorsa onunla arandaki bağı koparmalısın.

2. Önyargıdan arın: Hiçbir zaman çok önyargıları olan bir insan olmadım aslında ama baskıcı, arabesk bir toplumda yaşıyor olmanın hediyesi olarak zaman zaman benden farklı olanları eleştirdiğim olmuştur. Bu sene eskiden eleştirdiğim kimselerle çok verimli sohbetler ettim, iletişim kalitem arttı.

3. Güçlü yönlerini geliştir: Bundan birkaç ay önce Candan Schabio’nun iki günlük yöneticilik eğitimine katılmıştım. İyi bir yönetici olmak için zayıf yönlerinize değil güçlü yanlarınıza odaklanın demişti. Düşünüyorum: ben hiçbir zaman arkadaş canlısı bir insan olmadım ama aksine başkalarına yardım etmeyi, iyi bildiğim şeyleri çevremdekilere heyecanla anlatmayı çok sevdim. Dawson’s Creek’teki ya da Çılgın Bediş’teki bir arkadaş ortamım olmayacak. Bunu biliyorum, çünkü tercih etmiyorum. Ama, küçük çocuklara kod yazmayı öğreten bir ekipte gönüllü olarak yer alacağımı iyi biliyorum.

4. Kötü anıları, negatif düşünceleri arkanda bırak: Geçmiş geçmişte kaldı. Affet! Yaşadığın kötü anlar, kalp kırıkları geçmişte kaldı. Geçmişteki küçük seni affet, sana yaşattıkları için o kişileri affet ve serbest bırak. Kuş gibi hafiflediğini görmezsen şerefsizim!

5. Yaşlanmaktan korkma, başkalarının onayına ihtiyaç duyma: Herkes sana “bak yaşın geldi, artık bi’ aile kur, çocuk yap, iyi bir işin olsun, kariyerin iyi olsun, çok maaş al” diye baskı yapıp duracak, hele de sen kendine! Sakın hayallerinden vazgeçip, sırf yaşlanmaktan korktuğun için baskılara boyun eğme! Bırak, dağınık kalsın. Gez, dünyayı gör. Yeni insanlarla tanış, öğren, daha çok öğren. Diğer her şey zamanı gelince zaten olacak. Kendini başkalarıyla tanımlama, etiketleme, kategorilere bölme.

6. Sınırları kaldır, kendini kutuya hapsetme: Yaşadığın şehirden sıkıldıysan, işinden bıktıysan ya da herhangi bir sebeple gereksiz korkulara kapıldıysan şunu hatırla: Korku öğrenilmiş bir duygudur. İçinde bulunduğun karanlıktan seni ancak sen kurtarabilirsin! Kendini sahip olduklarınla tanımlamayı bırak. Korkularınla yüzleş ve zihnindeki sınırları kaldır.