İlkokulun ilk yılları olmalı çünkü geometrik şekilleri öğreniyoruz. En çok 3. sınıftayım. Öğretmenimiz o gün bir derste duvardaki Türkiye haritasını gösterip “Çocuklar sizce ülkemiz hangi geometrik şekle benziyor?” diye sordu. Ben biliyorum, en çok ben biliyorum. O kadar heyecanlandım ki parmak kaldırdım. ARABAAAA!
Hemen arkasından öğretmenin ZAHAHAAHA efektli kahkahası duyuldu, sonra bütün sınıf! O nasıl gülmek, sanki aylardır gülmemişler.
Klasik; insan doğuyor, büyüyor ve ölüyor. Büyüme ve ölme sürecinin arasını değerlendirmek bizim elimizde. Yaşam her günü erteleyerek yaşayınca deneyimlemek ve deneyimlerden bir şeyler öğrenmek için çok kısa. Hele de 20’den sonrası epey hızlı ilerliyormuş. Daha dün üniversiteden mezun olmuş gibiyim, oysa aradan 7 sene geçmiş. Şaka gibi. Her şey yolunda giderse 30, bilemedin 40 senelik ömrüm daha kaldı. Bu süreyi iyi geçirmek, farklı şeyler yaşamak bizim elimizde. Oysa ben daha düzenli blog bile tutamıyorum. Her gün şunu da yapayım deyip vakit bulamadığımdan ya da tembelliğimden erteliyorum.
Bağlantıda kalamazsanız başınıza bir şey geldiğinizi düşünürüz.
Adınızı Google’ladığımızda herhangi bir sonuçla karşılaşmıyorsak, sizin pek de tekin bir insan olmadığınızı düşünürüz.
Ama elbette ki bu internet sorunu olmayan, dijital medya ile yatıp kalkan bizlerin normali. Kırsal bölgelerde elektrik kesintileri, telekom alt yapısının yetersizliği, cihazların pahalı oluşu gibi problemler yüzünden hala internet erişimi olmayan bir dolu insan var. Siz de Gezi Parkı Direnişinden hatırlarsınız, İstanbul-İzmir-Ankara gibi şehirlerde olup bitenden anlık haber alırken, Tunceli’de, Hatay’da yaşananları takip etmekte çok zorlandık.
Dijital devrim, tıpkı diğer devrimlerde olduğu gibi eşit dağılmadı. Şanslılar teknolojinin içine doğarken, gelişmekte olan ülkelerde hala internet kuş sütü gibi içiliyor. Pahalı, ender ve yavaş.
