Her saniyem şu beyaz ekranın önünde geçtiği için sosyal medyada yaşanan birçok krize, iyi yönetilemeyen marka hikayelerine şahit oluyorum ama genelde başarısızlık hikayelerine blogumda yer vermekten çok hoşlanmam. Bunun belli başlı nedenleri var, çoğu da duygusal. İnsanları kırmaktan hoşlanmıyorum. İşim gereği başarısızlık hikayelerini sunumlarda vs. anlatıyorum evet, ama söz uçar yazı kalır derler, yazmak istemiyorum işte. :)
Bugün başıma çok ilginç bir şey geldi. Biliyorsunuz, bugün Öğretmenler Günü. Anneme bir jest yapmak istedim. Senelerdir bizi yetiştirmek için didindi, elinden gelen her şeyi yaptı ama her şeyin ötesinde dünyanın en kutsal mesleği olan öğretmenliği icra etti. Şimdi emekli oldu ama o benim için hala en sevgili öğretmenim.
