Kategori arşivi: Kişisel Yazın

Atıf Ünaldı Hoca’yı çok eskiden takip ediyorum, taa Twitter’ın Twitter olduğu zamanlardan :) Bir ay kadar önce Twitter’daki mesaj kutumda bir mesaj gördüm. 17 Kasım’da Kadir Has Üniversitesi’nde üçüncüsü düzenlenecek olan blog çalıştayına davet ediliyorum ve oturum başkanı Atıf Ünaldı hoca. Gözlerimden birkaç damla yaş süzüldü hemen, sevinçten. Halay çekerek kabul ettim. Baktım, bizim oturumdaki tek kadın blogger benim O_o İyi mi kötü mü bilemedim, biraz heyecanlandığımı kabul etmeliyim.

isil_sumer_blog_calistayi

Okumaya devam et

Bu fotoğrafımızı çok seviyorum. Annem ne kadar mutlu baksanıza. Ben de adeta bir moda ikonuyum. Şapkamı annem sarı dantelden örmüş, her daim kolalı. Ellerim minicik, tombiş tombiş, annemin avuçlarının içinde kayboluyor. Aradan 30 sene geçmiş.

annem

Bu fotoğrafın arkasında Leman Sam’dan Hey Yıllar! çalsın.🎼Hey yıllar! Yenilmedim size, benim için bahar aynı, aynı o ılık rüzgar, yine esiyor ellerimde🎼

Bugün annemin 60. doğum günü. O hala genç bir kız gibi nazlı, alımlı, gözleri hayat dolu. İyi ki doğdun canımın içi annem. Uzun ve sağlıklı yılların, bizimle beraber atacak bol kahkahaların olsun.

İnsanın kökleriyle barışması, ailesini affedip sevmesi, geçmişini kucaklaması falan çok uzun ve zor bir yolculuk, bütün bir ömür sürüyor belki. Ben, son 10 yıldır bunun üzerine çalıştığımı ve birkaç yıldır da epey ilerleme kaydettiğimi söyleyebilirim. Geçmişten gelen düğümler sırayla açıldıkça kendini de tanıyor insan, bi’ rahatlama geliyor. Gençleştim yahu, kendimi tanıyorum nihayetinde. Başka bir şey diyecektim, konu dağıldı. Hani, yazı atölyesine başlamıştım ya. O bitti. Biterken bana birkaç hediyesi oldu, iyi yazmayı öğrenmenin dışında. Yıllardır, babamın ısrarlarından kaçarak, inadımdan okumadığım Necati Cumalı’yı tanıdım, hocam sayesinde. Şimdi “Ay Büyürken Uyuyamam”ı okuyorum. Karşımda yarınaltıyla, miltarlasıyla, yalamığıyla bizim köy. İri memeli kadınları, kahvede cigara tüttüren beyamcaları, sabaha karşı tütün kıranlar, bağ yapanlar, üzüm kesenler. Kullanmaya kullanmaya unuttuğum kelimeler; Peşkiri, pırnalı, çiftesi… Yaşasın köklere dönüş! Yaşasın bu yolda karşılaştığım ve tanıdığım iyi niyetli insanlar. İyi ki varlar. ❤️ Ve seni seviyorum baba! . . . . #necaticumalı #aybüyürkenuyuyamam #kitaptavsiyeleri #kitaptavsiyeleri

A post shared by Işıl Yılmaz Sümer (@isilyilmaz) on