Sabah güneş doğmadan daha, henüz gün ağarmadan düşersin yollara.

Evde kahvaltı yapmak sadece Pazar gününe has bir durumdur. Belki de bu yüzden, buzdolabı genelde tam takırdır. Hava buz gibi soğuktur ve sen, durakta bekleşen onlarca kişinin nefesleri ile ısınmaya çalışırsın. Bir otobüs gelir uzaktan, gürültüyle yanaşır kaldırıma. Bir can pazarı simülakr eder o anda. Hepiniz aynı anda binmeye çalıştığınızdan mıdır nedir, otobüs sanki bir canavar, kapıları keskin diş. Siz de taptaze etler, yenilmeyi bekler.

Şanslıysan boş bulduğun bir koltuğa kıvrılır, yarım kalan rüyana kaldığın yerden devam edersin. Yok eğer değilsen, kulaklarında sigaradan kalınlaşmış sesleri ile güne merhaba diyen radyo dj’lerinin sesi – her yıl yağmur yağdığında çukurlaşan yollarda tıngır mıngır ilerleyen otobüsün camlarını nefesinle buharlar, çocukluğundan kalma bir alışkanlık olsa gerek, cama yazılar yazarsın.

Nihayet ofisin kapısından içeri girer, daha montunu asmadan bilgisayarına sarılırsın. Sanki dünyanın tüm çirkinliğinden ve gerçekliğinden kurtuluşun oymuş gibi, sanki sen gerçekte yokmuşsun ve varlığın ekranmış gibi. Önce günlük gazeteler taranır, sonra mailler kontrol edilir. Bir çay, bir kahve derken saat 10′u bulur. Hızlıca bir to-do list yapılır ve saat 18:00′e kadar devam eden robot-insan halin birkaç saatliğine kesintiye uğrar. Bir eve dönüş yolculuğunda daha sizlerle birlikteyiz. Otobüs, metro bibip!

Eve geldiğinde saat 20:00 olmuştur bile çoktan. Hızlıca bir yemek hazırlama rutinine geçer beyin. Tatlısı, tuzlusu, sulu yemeği, yoğurt, çavdar ekmeği – Yarım saat içinde yemek yenmiş, masa toplanmış, bulaşıklar makineye yerleştirilmiştir bile. Biraz dinlenmek ister vücut, ama yapacak çok iş vardır. Okunacak sıra sıra kitaplar, yazılacak makaleler, hazırlanacak sunumlar. Bütün bunlar kafanı allak bullak etmişken nasıl dinlenebilirsin ki?

Saat 24:00′e kadar sürecek ikinci mesai başlamıştır bile. Aralarda Twitter bak, Facebook’da birilerinin fotoğraflarına yorum yap. Bir duş al ve yat.

O kadar yorgunsun ki, uykunda bile dinlenemezsin. İşin garibi fiziksel değil yorgunluğun – zihinsel. Tatil de yaramaz sana – çünkü beynini eve kilitleyip gidemezsin. Sen senden kaçamazsın.